Transkrypcja: APP004 – Angielski Po Polsku – odcinek czwarty – Future Simple

Witam. Dziś chcę odpowiedzieć o czasie Future Simple, czyli o słówku „will”, którego używamy, żeby mówić o przyszłości. Bardzo często kojarzymy słówko „will” z przyszłością. Jest to dobre skojarzenie, natomiast nie zawsze trzeba używać „will” dla przyszłości. W zasadzie „will”, czyli czas Future Simple, jest używany w ograniczonej ilości kontekstów. 

Budowa i odmiana czasu Future Simple

Może na początek odmienię przez osoby i zobaczycie, że jest to dosyć łatwe, bo nie ma żadnych zmian w zależności od osoby. Zawsze jest to samo „will”.

I will go to sleep. – Pójdę spać. 

You will go. – Ty pójdziesz spać.

He, she, it will go. – On, ona, ono pójdzie.

It will go – czyli: To pójdzie dobrze.

We will go. – My pójdziemy.

They will go. – Wy pójdziecie.

Jak zauważyliście, ta struktura jest dosyć prosta. Najpierw jest podmiot (I, you, he, she itd.) potem słówko „will” i jakiś czasownik w formie podstawowej. 

You will see. – Zobaczysz. 

Nie ma żadnej odmiany, ale jest forma skrótowa. Mówi się często: „I’ll” skracając „I will” do „I’ll”. 

I’ll help you. – Pomogę ci. 

Podwójne „L” można dodawać do wszystkich osób, ale najczęściej pojawia się z „I”.

Teraz spróbujemy przejść przez przeczenia. Wygląda to tak, że po słówku „will” po prostu dodajemy „not”. 

I will not agree. – Nie zgodzę się. 

You will not come back. – Nie wrócisz.

She will not agree. – Ona się nie zgodzi. 

He will not agree. – On się nie zgodzi. 

It will not go well. – To nie pójdzie dobrze. 

We will not surrender. – Nie poddamy się. 

They will not come back. – Oni nie wrócą. 

Ale tak naprawdę, gdy stosujemy przeczenia, nie mówimy „will not”, tylko „won’t”.

Skrótem od „will not” jest słówko „won’t”. Tutaj musimy pamiętać o wymowie, bo w języku angielskim jest bardzo podobne słowo: „want”, czyli „chcieć”. Skrót „will not” wymawiamy z dyftongiem. Dyftong to jest taka podwójna samogłoska, która się przekształca z jednej w drugą. 
W języku polskim też mamy bardzo podobną samogłoskę, np. w słowie „koło”. Tam jest takie „oł”: KOŁO. Albo w słowie „połowa”. I ten sam bardzo podobny dźwięk jest w słówku „won’t”. Czyli powiedzcie sobie: „KOŁO”, a potem: „WON’T”. To jest bardzo podobny dźwięk i pamiętajmy o tym, że ta wymowa jest dosyć ważna. Lepiej jej nie pomylić „want” – „chcieć” z „won’t” – przeczeniem, bo mogłoby dojść do jakiegoś nieporozumienia.

It won’t help. – To nie pomoże.

You won’t be understood. – Nie będziesz zrozumiany. 

Pytania tworzymy w też dosyć prosty sposób, przestawiając kolejność podmiotu i czasownika. Na przykład:

Will I make it? – Czy dam radę?

Will you help me? – Pomożesz mi?

Will she come back? – Czy ona wróci?

Will he come back? –Czy on wróci?

Will it work? – Czy to zadziała?

Will they see me? – Czy oni mnie zobaczą?

Will we come back? – Czy wrócimy?

Kiedy używamy Future Simple?

Mamy już omówioną strukturę. Porozmawiajmy teraz o kontekstach. Tak jak mówiłem na samym początku, „will” nie jest do wszystkiego, co w przyszłości i ma dosyć ograniczone zastosowanie. 

Kontekst pierwszy jest taki, że używamy „will”, kiedy decydujemy o czymś teraz. 
Np. widzisz staruszkę niosącą ciężkie pudło albo telewizor 52 cale i mówisz:
I will help you at that! – Pomogę ci z tym! 

Albo w sytuacji, w której ktoś puka, mówisz:
I’ll see who’s there. – Zobaczę, kto tam. 

A jak ktoś dzwoni, a ty jesteś w biurze, mówisz:
I’ll pick it up. – Odbiorę. 

Jeśli jesteś w jakiejś kawiarence, mówisz:
I’ll take a cup od tea. – Wezmę herbatę. 
To jest w zasadzie decyzja podejmowana teraz, więc „will” pasuje. 

Ale możesz też zaprzeczyć i powiedzieć:
I won’t decide now. – Teraz nie zadecyduję. 

Albo w sytuacji, w której ktoś do ciebie dzwoni i pyta, czy chcesz iść do kina. 
Will you come to the cinema with us? – Pójdziesz z nami do kina?

Możesz odpowiedzieć:
Hmm, thanks, but I’ll stay at home tonight. – Dzięki, ale zostanę dzisiaj w domu. 

Drugi kontekst to kontekst przewidywania przyszłości. Pamiętam, jak w podstawówce pani na plastyce kazała nam rysować świat w roku 2000. Rysowaliśmy z kolegami ogromne wieżowce, latające samochody i podróże kosmiczne. Gdybyśmy znali wtedy angielski, moglibyśmy mówić:

People will have flying cars. – Ludzie będą mieli latające samochody.
People will live in huge skyscrappers. – Ludzie będą mieszkali w ogromnych wieżowcach.
People will fly to the moon and back after lunch. – Ludzie będą latali na księżyc i z powrotem po lunchu.

To przewidywanie przyszłości można stosować w bardziej codziennych kontekstach i po angielsku możemy powiedzieć tak:

This will be a great succes. – To będzie wielki sukces. 

I think they will this time. – Sądzę, że tym razem wygrają. 

I think it will rain in the afternoon. – Sądzę, że będzie padało po południu. 

I don’t think he will help you. – Nie sądzę, że on Ci pomoże. 

Używa się również takich słówek jak:

I think. – Sądzę.

I believe. – Wierzę. 

Np. I believe this is the best choice for you. – Wierzę, że to będzie dla Ciebie najlepszy wybór. 

I tutaj dla Was mała zagadka. Co to znaczy:
Everybody believes they will win. 

Wydaje mi się, że są co najmniej dwa tłumaczenia tego zdania i przyznam, że pytanie jest nieco podchwytliwe. 
Proszę, przyślijcie mi odpowiedź na adres: podcast@angielskipopolsku.co.uk
Powiem jeszcze jedno zdanie przewidujące przyszłość: I think you will translate it well.

Trzeci kontekst „will” to kontekst, którego używa się, kiedy coś oferujemy albo coś obiecujemy. Jest taka piosenka Whitney Houston (i pewnie ją znacie), jej tytuł brzmi: „I will always love you”. To jest właśnie użycie „will” w kontekście obietnicy. 

Albo wyobraźcie sobie sytuację, kiedy ktoś po zakończonej rozmowie o pracę wstaje, podaje Ci rękę i mówi: 

We will call you. –  Zadzwonimy do Ciebie. 

Albo po jakimś spotkaniu w biurze mówisz:

I will send you an email with all the details. – Wyślę Ci maila ze szczegółami.

Możecie również powiedzieć:

I’ll go shopping later today. – Później pójdę na zakupy. 

Inne sposoby mówienia o przyszłości

Mamy gotowe trzy sposoby mówienia o przyszłości, bo w podcaście 002 mówiłem o czasie Present Continuous, w którym o przyszłości mówimy, kiedy coś ma zdarzyć się niedługo i jest w naszym kalendarzu. Wtedy mówi się:

I’m going to the dentist at 4. – Idę do dentysty o 4:00.

W podcaście 003 było o czasie Present Simple i jest on używany, jeśli coś jest w rozkładzie jazdy, w programie telewizyjnym, jakimś szerszym planie. Ten kontekst miesza się z kontekstem „zawsze”, bo jeśli na przykład pociąg zawsze odjeżdża o 16:00, to znaczy, że jutro też. Wówczas powiemy to w czasie Present Simple:

The train leaves at 4. – Pociąg odjeżdża o 16:00.

W następnym odcinku powiem wam o czwartym sposobie mówienia o przyszłości, czyli o wyrażeniu „going to” i opowiem zbiorczo o wszystkich tych czterech sposobach, porównujące je sobą i szukając podobieństw i różnic między nimi. 

A tymczasem zapraszam Was na fanpage „Angielski po polsku”, bo jak w poprzednim odcinku mówiłem, że mam jednego followersa, to teraz jest już koło 40 osób. Myślę, że to jest dość dużo osób, żeby zacząć jakieś live’y. Chcę zacząć to robić i w przyszłym tygodniu (czyli w tygodniu, który zaczyna się 17 grudnia) zrobię jakiegoś live’a dla Was. Chciałbym też, żebyście mnie zobaczyli, chciałbym się z Wami przywitać w ten właśnie sposób. 

Więc zapraszam, śledźcie fanpage i tam pojawią się informacje na ten temat. 

Tymczasem dziękuję i do usłyszenia w następnym, piątym odcinku, w którym będzie więcej o „going to” i o 4 sposobach mówienia o przyszłości.

Dziękuję bardzo!
Przez mikrofon mówił do Was Błażej Kozioł.